ÇIKIŞ =>

Hayatımız sürekli ileri gittiğimiz bir yol aslında. Uzakta sevinçler, hüzünler, süprizler, aşklar, işler bizi bekliyor. Dağlar, tepeler önümüzde çıkmakta zorlanıyoruz Ama yine de azimle yolumuza devam ediyoruz. Sonunu göremiyoruz; zaten görebilsek ne anlamı kalır ki yaşamanın. Yaşam umuttur. Gittiğimiz yer aradığımız ışıktır belkide... Bazen biz o ışığa hiç ulaşamayacağımızı sanırız ya... Çıkışa az kaldı ama önümüzü göremiyoruz. Okları takip ediyoruz bir türlü ulaşamıyoruz. Boğulacak gibi oluyor musunuz siz de bazen? Ruh haliniz dönme dolap gibi mi?

''İşte yukarı çıkıyoruz galiba. Off! Yine takıldı duruyor, duruyor, duruyor.

Tamam hareket etti. O da ne! Geriye gidiyor bu be.

Allah allah! Yukarı çıkmak istiyorum. Nefes almak, huzur dolmak...''

Bir an işte o an buldum sanıyorum. Herşey düğüm olmuş açıyorum birer birer. Sonuncu düğüm uğraştırıyor. Yoruluyorum, usanıyorum.

''Ama ben bunu yaparım.'' dediğinizi duyar gibiyim. Evet çıkışa çok yaklaştınız. Pes etmeyin, aslında işaretler size fısıldıyor. Onları duyup ilerleyin, korkmayın. Söylemek kolay, ben korkuyorum. İyi de korkunun ecele faydası yok. Ne yapalım? Geri mi dönelim, ileri mi gidelim. Valla bilmiyorum desem... İçimden ileri gitmek geliyor da, hiç canım çekmiyor. Bu pes etmek değil. Size de olmuştur. Korku da değil aslında... yorgunluk, tıkanma hali, kararsızlık, bastırılmış duygular. Yahu diyeceksiniz ki, güzelim çıkış yolunu nasıl bağladın bunlara? Eee, deştikçe geliyor. Bak, çıkışı yine kaybettik. Nefes alın derin derin... Geçti mi? Hemen geçmiyor. Zihninizi susturun, güzeş şeyler düşünüp yumuşayın. Oldu mu? Hemen olmuyor. Ama niye? Çünkü kararsızsın, odağını kaybettin. Önce kararlı olacaksın, hedefine odaklanacaksın. Zor ya da kolay, eğlenceli ya da sıkıcı hiç farketmez. Fırla ileri doğru, bakma geriye. Seni bırakmayanlar, kovalayanlar bir sürü. Sen koş, ÇIKIŞ SAĞDA!

Mutluluk, huzur, bolluk, şifa... lütfen beni çıkışta bekleyin!

Funda Ceylan